İtiraf ediyorum, ben bağımlı bir kadınım! Sırtımı yaslayabileceğim birini bulduğum an yaratmayı, üretmeyi, çalışmayı bırakarak, geliştirmenin stresinden kaçmaya, ‘ben’den uzaklaşmaya, toplumsal beklentilerin kurbanı olmanın tartışılmaz rahatlığına kendimi kaptırdım. Çünkü ev işleri yapmak, yazmaktan; gözleri doyurmak, yaşamak için yemekten daha kolay benim için. Üstelik sorgulamamı gerektiren bir durum da yok. Evet, ben aslında mutlu olma(ma)nın yolunu buldum! Neden evlilikle korunacağımızı, mutluluğun…
