İyi hissetmek, her zaman her gün iyi hissetmeyi istemek… o markayı giyince iyi hissedeceğine inanmak, lakin o terfiyi alırsa iyi hissedeceğine inanmak, yalnızca o üniversiteye giderse tamam olacağını düşünmek, çok para harcayarak iyi hissetmek, yalnızca o semtte oturarak iyi hissetmek, o şehirde yaşayınca taşralı olmayacağına inanmak, yalnızca organik marketten yiyerek iyi hissetmek; iyi hissetmek için kendinle savaş vermek… iyi hissetmek için verilen onca uğraşın içindeki o sinsi değersizlik duygusu… iyi hissetmek kendini tüm duygularınla, tüm hallerinle beraber kucaklayarak gelir. Taşıma suyla dönen değirmen bir damla suya muhtaçken; sen büyüt her halinle sarıldığın kendini. Doğanın dengesi iyi hissetmek üzerine değil kabul etmek üzerine kuruludur. Kabul etmeye kendinden başla; doğayı olduğu haliyle olduğu gibi kabul ettiğin gibi.
BEYIN BENİM DEĞIL MI?
“Bir karar almam gerekiyordu. Topladim beynimin yönetim kurulunu. A-a bir de baktim kimler gelmis? Anne, baba, kari/koca, kayinvalide, kayın baba, kardeş, amca, teyze, elti, görümce… kimi ararsan var. Baya bir ekip olmuşuz. Ben mi cagirdim onlari?! Kendileri mi geldi?! Bir uğultu, bir gurultu… ne konuşulanı anladım, ne ihtiyacimi farkettim, ne bir karar verme sürecine katılabildim. Bir baktim ki getir-goturcu olmuşum! Kendi beynimde, kendi yonetim kurulumda sesim duyulmuyor! I-ih bu senaryoyu sevmedim, beyin benim değil mi değiştirdim senaryoyu. Dağıttım kurulu, kuruldum beynimin başkösesine, bir de kahve belirttim, başladım düşünmeye. İhtiyaç duyarsam belki birine daha danışırım ama son kararı ben veririm.”
Yönetim kurulunuzda kimler oturuyor?
ROLLER
Annelik, kadinlik nasil oldu da kutsal oldu? Hayatta baska rollere de sahipken neden yalnızca bu ikisi kutsal oldu? Hiçbir sıradan insan evladı kutsal değildir, hiç bir rol de kutsal değildir. Kutsal olan şeyin hata yapmaya izni yoktur. Kutsal’in hata yapması muhteşem bir hayal kırıklığı yaratır. Ama anneler hata yapabilir. Yanlışları, kusurları, beceriksiz olduğu bazı konuları, yorgunluğu, tembelliği, başarısızlığı ile anne yalnızca annedir; ne bir sihirli değneği vardır, ne bir süper kahramandır, ne muhteşemdir ne de kutsaldır. Bazı zaman dinlenmeye, kusurlu olmaya, beceriksiz olmaya izni ve hakkı vardır. Anne elinden geleni yapan, en doğru bildiği şeyi yapandır. Anne yalnızca “kendisi” gibi olandır.
ANAHTAR CATISMA
Bir naif bir dobraya baktığında kabalık görür. Dobranin penceresinden ise bu acik sözlülüktür.
Sevgili her zaman, her koşulda nezaketli ve naif olan, eger bir dobra ile beraber yaşıyorsan bil ki seni yeteri kadar anlamıyor ve kendi tarzıyla iletişim kurmaya devam etmekte. Terazinin dengesi şaşar. Lakin dobralik ve nezaketlilik terazinin iki ucudur ve ikisinin de eşit miktarda olmasi gerekir: Yeteri kadar nazik/Yeteri kadar dobra. Dengenin yerini bulmasi için, biraz dobralığa kayip iletişim kurman gerekir. Dobra bundan pek hoslanmaz, bazı zaman epey de şaşırır, sevmez yeni iletişim sistemini ama dobranın, yeteri kadar nezakete kayması için farklı bir iletişim sistemine geçmen gerekir.
